Çıkalım bir gün gök yüzüne.
Kendimizi izleyelim kendimizden habersiz en doğal ortamında.
Neyi eleştiriyoruz ve neyi yapmıyoruz onlara bakalım. Mesela en çok nerede çelişiyoruz.
Elimizden geleni ardımıza koyduğumuz günlere bakalım.
Taş üstüne taş koymayıp komşunun duvarı yamuk olmuş diye kahkaha attığımız güne, zengin çocuğunu sevdiğimiz ardından bir yetimin önünden sessizce geçtiğimiz güne, kalabalıkta kuru ekmeği alnımıza koyduğumuz ardından umumi tuvalette suyu açık bıraktığımız güne kısacası bize bakalım. Kalabalık ile tenha ne kadar değiştiriyorsa yaşantımızı ona bakalım.
Hep yanlışlara bakmak olmaz. Biraz da güzel işlerimize bakalım.
Varsa eleştirmeden takdir ettiğimiz güne, yeni araba almışa bunu alacağına şunu alırdın demeden hayırlı olsun dediğimiz güne, iş fikri olan arkadaşa o işin nasıl tutmayacağını değil de nasıl tutacağını konuştuğumuz güne, enstrüman çalmaya yeni başlamış arkadaşla dalga geçmediğimiz güne bakalım.
Eğer ki varsa böyle bir gün.
Umarım vardır ya da olmalı ya da inşallah
