BAYRAMLIK İSTEMEYEN ÇOCUKLAR
Ergenlik dönemi, çocukların anne babalarına fazlaca ihtiyaç duyduğu zor bir dönemdir. Bu dönemin en büyük özelliği çocuğun kendisinin sevilip sevilmediğini anlamaya çalışmasıdır.
Öğrenci görüşmelerimde en çok duyduğum cümlelerin başında; "Annem babam beni sevmiyor." cümlesi gelir. Öğrenciye bu düşünceye nasıl ulaştığını sorduğumda: "Hocam, beni sevselerdi benimle ilgilenirlerdi. Beni insanların yanında eleştirmezlerdi. Bana bağırıp çağırmazlardı. Başkalarıyla beni kıyaslamazlardı. Eğer beni ben olarak sevselerdi bunları yapmazlardı." şeklinde ifade ederdi.
Bazı anne babalar, çocuklarının kendilerinden sadece yiyecek, giyecek ve para istediğini zannederler. Onun için de öğrenci velilerimiz: "Hocam yemedim yedirdim, giymedim giydirdim... başka daha ne yapabilirim!" derler.
Gerçekten de anne babalar kolay olanı değil de zor olanı yapmaya çalışmaktadır. Meslek hayatım boyunca binlerce öğrenciyle görüştüm; fakat hiçbir öğrenciden: "Öğretmenim ailem bana şunu almıyor, bunu almıyor, bana harçlık vermiyor; bal, baklava ve et yedirmiyor." diye bir şikâyet duymadım. Ama ailem beni sevmiyor, diyen yüzlerce öğrenci ile görüştüm.
Görevlerinin sadece bankamatik olduğunu düşünen öğrenci velilerine, bir öğrencinin:
"Öğretmenim ben anne babamdan bayramlık istemiyorum. Et yemeği, bal baklava da istemiyorum. Beni sevdiklerini sözleriyle, davranışlarıyla bana göstermelerini istiyorum. Beni birileriyle kıyaslamamalarını istiyorum. Çünkü kıyaslanmak reddetmek olduğu için bu da beni sevmemek anlamına geliyor.
Ben onları sevdiğim için hiçbir zaman başkalarının anne ve babalarıyla onları kıyaslamadım. Sevdim, çünkü onların çocukları olmaktan mutluyum, dünyaya tekrar gelsem yine onların çocukları olarak gelmek isterim. Ben paralarını değil sevgilerini istiyorum. Acaba hocam, sizce ben çok şey mi istiyorum?" Gerçekten bu çocuklar çok şey mi istiyor? Cevabını ve yorumunu size bırakmak istiyorum.
Bizi hayata bağlayan tek varlık olan çocuklarımızı bizim çocuğumuz olduğu için sevelim. Sevgimizi kalbimizden çıkarıp sözlerimizle ve davranışlarımızla onlara gösterelim. Bunun yanında çocuklarımıza sevgimizi beden dilimizle (sarılarak) de gösterelim. Onlar zor bir dönemden geçmektedirler. Çocuklar için ergenlik dönemi ne kadar sağlıklı geçerse, bu durum onların ilerideki yaşam kalitesini o ölçüde olumlu etkileyecektir.
Araştırmalar gösteriyor ki; gençler, çeşitli suç örgütlerine ekonomik sıkıntı nedeniyle değil, kendilerine değer verilmediğini düşündükleri için daha da önemlisi kendilerine ilgi, şefkat ve sevgi gösterilmediği için katılmaktadır.
İnsanoğlu ölürken iki şeye pişman olurmuş. Birincisi günahlarına, ikincisi ailesi ve çocuklarına göstermediği sevgisine...
BAYRAMLIK İSTEMEYEN ÇOCUKLAR NELER İSTER?
Çok iyi tanıdığımızı düşündüğümüz, gerçek anlamda hiçte iyi tanımadığımız çocukların, duygu, düşünce ve isteklerini sizlerle paylaşmak istiyorum.
"Bir Çocuk Anne Babasından Neler İster?"
• Aile içinde benim de vazgeçilmez olduğumu hissettirmelerini,
• Benim adıma benim yapacağım işleri yapmamalarını,
• Yaşıma uygun sorunluluklar vererek bana güvenmelerini,
• Olumlu davranışlarımı her zaman takdir etmelerini,
• Bana sözleriyle değil davranışlarıyla örnek olmalarını,
• Davranışlarında kararlı ve tutarlı olmalarını,
• Ceza vermeden önce beni dinlemelerini,
• İlk defa yaptığım hataları görmezden gelmelerini,
• Benim de anlattıklarımı can kulağıyla dinlemelerini,
• Olaylar karşısında nasıl düşündüğümü, neler hissettiğimi sormalarını,
• Sorularıma baştan savma cevap vermemelerini,
• Korku ve endişelerime saygı duymalarını,
• Fikir ve düşüncelerime saygı göstermelerini,
• Hasta iken gösterdikleri ilgiyi her zaman göstermelerini,
• Problemlerimi benimle konuşarak çözmelerini,
• Uygun olmayan arkadaş ve davranışlarımı benimle konuşmalarını,
• En iyi öğrendiğim zamanın, soru sorduğum zaman olduğunu bilmelerini,
• Uzun uzun nasihat yerine kısa ve özlü konuşmalarını,
• Başarmam için bana fırsatlar vermelerini,
• İhtiyaçlarıma ve isteklerime karşı duyarlı olmalarını,
• Bana da zaman ayırarak benimle zaman geçirmelerini,
• Hatalarımı bağırarak değil de güzelce söylemelerini,
• Beni olduğum gibi kabul edip sevmelerini,
• Kardeş kavgalarında benim de haklı olabileceğimi düşünmelerini,
• Kötü bir olay yaşadığımda onlarla paylaşabilme rahatlığı vermelerini,
• Sen daha küçüksün diye başlayan cümlelerden kaçınmalarını,
• Bana yaşımdan küçükmüşüm gibi davranmamalarını,
• Ben senin yaşındayken diye başlayan cümleler kurmamalarını,
• İşlerine geldiği zaman büyüdün, işlerine gelmediği zaman da daha çocuksun dememelerini,
• Aşırı eleştirmekten ve yargılayıcı davranmaktan kaçınmalarını,
• Başkalarının yanında beni küçük düşürmemelerini,
• Hatalarımı büyütmemelerini ve başkalarının yanında söylememelerini,
• Başkalarıyla beni kıyaslamamalarını,
• Misafir geldiği zaman; ayağımın altında dolaşma, git dersine çalış dememelerini,
• Başarısızlıklarımı abartmamalarını,
• Tutamayacakları sözleri vermemelerini,
• Hatalarımı sürekli yüzüme vurmamalarını,
• Benden yeteneklerimin üstünde bir beklenti içinde olmamalarını,
• Yalana başvurmamam için herhangi bir konuda üzerime fazla gelmemelerini,
• Benden mükemmel bir çocuk olmamı istememelerini,
• Beni, Allah ve cehennemle korkutmamalarını,
• Üstüme fazla düşmemelerini ve aşırı kollamamalarını,
• Evde farklı, dışarıda farklı davranmamalarını,
• Başkalarının yanında beni eleştirmemelerini,
• Bana yasakladıklarını kendilerine de yasaklamalarını,
• Kendilerinden ve geçmişlerinden sürekli bahsetmemelerini,
• Haklı olduğum konularda gurur meselesi yaparak beni haksızlığa düşürmemelerini,
• Hatalarına karşı özür dilemelerinin onları küçültmek yerine daha da büyüteceğini unutmamalarını,
• Dünyaya tekrar gelsem onların çocuğu olarak geleceğimi ve onları çok sevdiğimi bilmelerini İSTERİM.
